تای چی روشی برای زندگی است که چینیان به مدت هزاران سال از آن پیروی کرده اند . برای درک کامل پیشینه تای چی باید به سه حوزه مختلف نظر کرد .

۱- مبانی فلسفی تای چی

۲- چگونگی تبدیل آن به هنر رزمی 

۳- نحوه انتقال آن از نسلی به نسل دیگر

مطالعه اندیشه فلسفی مترقی و نیرومند تای چی که همواره بی کم و کاست راه خود را از میان فراز و نشیب های تاریخ مشرق زمین گشوده است برای کسانی بیشتر ضرورت دارد که به میراث فرهنگی کشور چین علاقمند هستند و مایلند با ساکنان آنسوی این کره خاکی بیشتر آشنا شوند .

چینیان ذهن بشر را دارای ابعاد بیشماری میدانستند ولی برای دامنه فعالیتهای انسان محدودیت قايل بودند . هدف غایی آنان فلسفه واحد برای نوع بشر و ساده تر کردن اعتقادات بود . این نقطه تولد مکتبی بود که امروزه آنرا بنام تای چی می شناسیم .

تای چی به معنای غایت است . به معنای پیشرفت و رشد در مسیری بی پایان و به معنی جوهره عظیم و جاویدان هستی . هر یک از حوزه های اندیشه که به نوعی از تای چی تاثیر پذیرفته اند بر محور نظریه ضدین استوارند .

منظور از ضدین (یین و یانگ) یا مثبت و منفی است که گاهی اصل و الاصول نیز خوانده می شود . علاوه بر این پیروان تای چی معتقدند که تمام تاثیرات مختلف تای چی در زمینه های مختلف نیروی خود را در یک جهت وارد می کند که همان غایت است .

بر اساس نظریه تای چی ، تواناییهای جسمی انسان به طور بالقوه میتوانند از ظرفیت متصوره خود بسی فراتر روند . تمدن بشری نیز به صورت بالقوه می تواند به رفیع ترین مراتب موفقیت و کامیابی برسد .

خلاقیت با هیچ مانعی ، از هر نوعی که تصور شود مواجه نیست و به تبع این حقیقت ، نباید بر سر راه قابلیت های ذهن بشر هیچگونه مانعی قرار داد .

تعادل نیروها ، یعنی یین و یانگ و حرکت طبیعی و آزادانه آنها در حکم نردبانی است که می تواند انسان را به مرتبه غایی برساند یا او را در آن جهت هدایت کند . از دیدگاه این نظریه ، درگیری نیروهای سازنده و نابودکننده موجب تجلی جوهره حیات در قالب ماده و تبلور عالم مادی می گردد و حرکت مارپیچی این نیروها پایان ندارد .

 

---

---