نیروی “چی” یک چیز نیست که بتوان آن را “تعریف” کرد . بلکه یک “مفهوم” است که باید “درک” شود . در بدن جایگاه معینی ندارد که بتوان در آناتومی آن را ترسیم کرد ، بلکه برایند نیروهای تن است که در مرکز ثقل بدن متمرکز شده است .

رسیدن به نیروی “چی” صرفا با تمرینات فیزیکی حاصل نمی شود ، حتما باید با تمرکز و مراقبه و کنترل ذهن بدان دست یافت . تمرینات فیزیکی فقط بستر را فراهم می کنند ، اما قدر مسلم با نیروی مهارگر ذهن می توان آن را متمرکز کرد . حال آنکه در آناتومی ما ارگانهایی داخلی وجود دارند که خواص جادویی ای در خود نهان دارند که چی در این ارگانها بیشتر تجمع می یابد . مثلا در “کبد” که گرانیگاه دان تین میانی است .

محل تجمع اولیه و مرکز تشعشع “چی” در بدن در نواحی شکم قرار دارد که هنرجو پس از یادگیری روش های مهار و توسعه و بهبود چی در بدن ، بایستی تمریناتی برای تعمیم این خاصیت در بخش های بالاتر تنه و درک و دریافت (حس کردن) این نیرو در دان تین میانی و فوقانی بنماید .

بدون شک یکی از کاربردهای تای جی ، قابلیت مهار نیروی چی و به حرکت درآوردن آن در مسیر جینگ لو برای انتشار آن در تمام اندامهاست . که از این معبر سه منبع عظیم دان تین تحتانی ، میانی و فوقانی در تبادل انرژیایی قرارمی گیرند و از تضارب خواص هر سه ، جریان لازم برای اتصال بین زمین و آسمان فراهم می شود و از آن پس چشم سوم ، چشم چهارم ، چشم پنجم ، چشم ششم و سپس چشم هفتم باز می شوند .

---

---